Deze repetitie was in tweeën gesplitst. Het eerste deel voor de pauze gingen we verder met ‘Hallelujah’, een nummer wat iedereen kent, maar zeker niet gemakkelijk te zingen is. Vooral als jouw partij behoorlijk afwijkt van het deuntje wat je al lang kent. Toch boekten we flinke vooruitgang bij dit nummer. Alles liep een stuk soepeler dan vorige week zodat we er aan toe kwamen om het gehele nummer inclusief verhoging te zingen. Die verhoging is ook wel echt hoog voor de sopranen, maar dit moet te doen zijn voor ze.
Omdat ik tegenwoordig elke week wat later kom binnenstormen had ik het gemist, maar in de pauze zette Eric weer zijn cassettebandje aan met kinderclassics uit het jaar kruik. Volgens mij heb ik iets gemist in mijn opvoeding want het grootste deel van het koor zong vrolijk met de liedjes mee, terwijl ik werkelijk geen enkel nummer kende. De stroopwafels van Esther maakten het zwart/wit plaatje compleet…
In het tweede deel van de repetitie troffen we de laatste voorbereidingen voor ons optreden in de Bijlmerbajes. Aangezien er daar geen piano tot onze beschikking staat, moest er worden geïmproviseerd. Het keyboard van het broertje van Carla en de versterker van Eric boden uitkomst. Maar hoe goedbedoeld ook, deze opstelling produceerde een hardnekkige galm die Anne en Eric niet konden uitbannen. De galm zorgde voor een massa aan geluid waar mijn gitaarsound een beetje in verdronk. Daarnaast werkten een aantal toetsen van het keyboard niet meer. Samen met de beat van de DJ Mode zorgde dit voor een aantal lachwekkende. We nemen het keyboard mee naar Amsterdam, maar er wordt nog gezocht naar een alternatief.